Lees ook dit even

Zenzero (12/28/07 om 17:17:33):

[b][color=Green]Absint[/color][/b]

Steeds meer Nederlandse slijters worden de laatste tijd bezocht door jongeren die op zoek zijn naar originele absint. De reden daarvan lijkt voor de hand te liggen: de hallucinerende werking die van het vroegere drankje zou uitgaan. Wat is absint eigenlijk en waar wordt het nog steeds gemaakt. Staat de groene fee straks weer op het schap in alle EU-landen? Een Amsterdams café dat onder de naam 'Absint' haar deuren opende werd door de Keuringsdienst van Waren 'betrapt' op het verkopen van een nep-absint.

De enkele keer dat we de naam absint in een gesprek hoorden vallen, gebeurde dat meestal in verband met eerst op hol geslagen en vervolgens gek geworden kunstenaars. Zo zou de miskende -een echte kunstenaar dus- Van Gogh onder invloed van dit drankje de symmetrie van zijn hoofd hebben verstoord. Verder was het spul al aan het begin van deze eeuw in een fors aantal landen verboden. Ook in Nederland, waar de drankbestrijders er in 1909 in slaagden een anti-absintwet door te drukken.
De bekende Franse 'pastis', waar velen zich tijdens in Frankrijk doorgebrachte vakantie aan laafden, zouden -zo werd verteld- slappe aftreksels van de oorspronkelijke absint zijn. Het woord 'pastis', voor het eerst gebruikt door de firma Ricard in 1932, stamt af van het Italiaanse 'pasticcio' dat mengelmoes en ook wel 'troebele situatie' betekent, vandaar. Verder dan deze wetenschap reikte onze absint-kennis niet en een echte behoefte aan uitbreiding bestond er evenmin.
Sommige zaken beginnen pas op te vallen als je er -met enige regelmaat- mee wordt geconfronteerd. Tot het begin van de jaren negentig kwam er misschien eens in de twee jaar een verwarde geest bij een slijter langs, die meestal in het Engels om 'absaint' vroeg. Opmerkelijk was wel dat het hier in het algemeen jongelui betrof en zelden iemand ouder dan dertig. In de eerste helft van de negentiger jaren van de vorige eeuw begon het vragen naar 'absaint' echter langzaam toe te nemen en de afgelopen jaren was het bij diverse slijters in de grote steden een bijna maandelijks terugkerend fenomeen. Voorjaar 1999 was het voortdurend raak, met als hoogtepunt drie groepen jeugdige breingestoorden die in één week bij een Amsterdamse slijter om de verboden drank kwamen vragen. Hierdoor was zijn nieuwsgierigheid ten lange leste dan toch gewekt en ging hij zich in het geval absint verdiepen. Bijgaand de pennenvruchten van zijn speurwerk.
De eerste vraag is natuurlijk wat beweegt jongelui ertoe om naar een product te vragen waarvan -terecht of onterecht- wordt verondersteld dat zowel je geestelijke als lichamelijke gezondheid er niet beter van wordt? Met vermijding van psychologische valkuilen komt het er in dit soort gevallen simpel op neer, dat de mens nieuwsgierig is en een gewaarschuwd mens extra. Daarbij komt nog dat een groeiende groep jeugdigen zich steeds vroeger aan onverstandige snoeperijen overgeeft. De zucht naar almaar nieuwere kick's brengt op een gegeven moment ook de verboden vruchten uit het niet al te verre verleden onder de aandacht. Als het om verboden vruchten in combinatie met een dubieuze al dan niet terechte faam gaat, dan verspreidt het nieuws zich snel en melden de lemmingen zich vrijwillig aan voor de sprong van de rots. Een cynicus die werd gevraagd naar de reden waarom er zich dan nog geen absintequivalent van de Colombiaanse cocaïnebaronnen of de Chinese opium-triaden had gemeld gaf als antwoord: 'Vijftig gram cocaïne laat zich wat gemakkelijker smokkelen in een vliegtuig dan vijftig literflessen absint.'

[b]WIJNDRINKER SCHAKELDE PAS IN 18e EEUW OVER OP GEDISTILLEERD [/b]

Het mengen van kruiden met alcohol is een al sedert de dag van de uitvinding van het stoken van alcohol door Arabische alchemisten, beoefende kunst. De perfectionering van deze mengerij kwam in de handen van geneesheren, aanverwante medicijnmannen en in zware monnikspij gestoken geestelijken. Interessant is het te weten dat in Frankrijk het verkopen van alcohol lange tijd alleen was toegestaan aan apothekers. De verkochte alcohol werd voornamelijk als medicijn genoten. Voor het genoegen en de dorst dronk men wijn en bier. Pas aan het eind van de 18e eeuw wordt de wijndrinker ook een gedistilleerddrinker en in die omslag is ook de oorsprong van het drinken van absint te vinden.
De rond het einde van die 18e eeuw levende Fransman Dr. Pierre Ordinaire wordt als de voornaamste wegbereider voor de absint-gekte in de 19e eeuw beschouwd. Wegens politieke redenen uit Frankrijk gevlucht naar het plaatsje Couvet, gelegen in het Zwitserse kanton Neuchâtel, maakte deze medicus uit alsemwortel (zie ook het Kruiden-ABC) en andere ingrediënten een drankje dat als voorloper van de absint geldt. Volgens de overlevering vertelde deze dokter op zijn sterfbed het recept aan zijn gouvernante die het recept vervolgens verkocht aan de dochters van reserve-luitenant Henriod. Een wat prozaïscher verhaal wil, dat dokter Ordinaire de zusters Henriod genas met behulp van zijn drankje en dat deze genezing door de zusters driftig werd rondverteld.
Het aanleggen van een kruidentuin waarin de benodigde kruiden werden geteeld die nodig waren voor de vervaardiging van het drankje, was het gevolg van hun enthousiasme. Van tijd tot tijd gaven de dames aan rondreizende marskramers een proeve van hun kunnen mee en op hun beurt verkochten deze het weer aan boeren die zij op hun ronde tegenkwamen en vooral aan apothekers. Zo werd het woord verspreid en kwam het moment dat genezen patiënten het drankje niet meer alleen tot zich namen om er beter van te worden maar ook omdat zij het aangenaam vonden om te drinken of omdat zij er afhankelijk van waren geworden.

[b]VAN GENEES- TOT GENOTMIDDEL, VAN HUISVLIJT NAAR PERNOD[/b]

Het drankje van de dames Henriod had een commerciële waarde gekregen, die door hen in 1797 te gelde werd gemaakt door de verkoop van het recept aan majoor Dubied. Deze majoor stichtte, samen met zijn zoon Marcelin en zijn schoonzoon Henri-Louis Pernod, onder de naam 'Dubied Père et Fils' de eerste absint distilleerderij in Couvet. Men moet zich van deze eerste distilleerderij niet al te veel voorstellen, de totale oppervlakte bedroeg een slordige 30 vierkante meter en het distilleren gebeurde in een klein keteltje.
De zaken groeien desondanks voorspoedig en vooral de vraag uit Frankrijk neemt fors toe. Hierdoor en mede ter omzeiling van de torenhoge douanetarieven sticht Henri-Louis in 1805 in het Franse Pontarlier aan de oevers van de Doubs een distilleerderij die onder de firmanaam 'Pernod Fils' tot ver buiten de streekgrenzen van zich zal laten horen. Waar het maken van de absint tot dusverre een product van huisvlijt was geweest ontsteeg zij met de vestiging van deze distilleerderij dit stadium en werd een industrie. Dit resulteerde onder meer in het aanleggen van akkers voor de verbouw van de belangrijkste absint ingrediënten: grote alsem, kleine alsem en hysop, een heester. Binnen enkele decennia werden er grote oppervlakten verbouwd met deze kruiden ten behoeven van de absint-industrie. Daarnaast werden er, uit de Midi, anijs en venkel aangevoerd.

[b]KAPERS OP DE KUST [/b]

Pernod wist het succes van zijn Absint uit te bouwen hetgeen niet onopgemerkt bleef. Kapers op de absint-kust beleven dan ook niet uit in 1826 stonden er in Pontarlier al vier distilleerderijen een aantal dat tot 1870 ongeveer gelijk bleef. Daarna neemt het aantal distilleerderijen fors toe en in 1905 worden in en rondom Pontarlier 25 distilleerderijen geteld, goed voor de productie van tien miljoen liter absint en werk verschaffend aan drieduizend mensen. Ook in Zwitserland de bakermat van de absint liet men zich niet onbetuigd en rond 1900 telde men er 40 distilleerderijen die absint stookten.

[b]FABRICAGE[/b]

Het hoofdbestanddeel van de absint was uiteraard alcohol. Waar bij de huidige derivaten het alcoholpercentage wettelijk niet boven de 45% uit mag komen, waren extreem hoge alcoholpercentages voor absint meer regel dan uitzondering. Men kende drie klassen absint, de 'Absinthes supérieures' (65-75% alc.), 'Absinthes normales' (50-65% alc.) en de 'Absinthes inférieures' (40-50% alc.). Deze drie klassen werden gevormd uit twee manieren van vermenging van plantaardige ingrediënten met alcohol. De eerste manier was de distillatie van kruidenaroma's nadat deze in de alcohol hadden getrokken en de tweede kwalitatief mindere manier was het toevoegen van planten extracten aan alcohol. Kortom de 'warme' en de 'koude' weg, zoals ook niet onbekend in de vaderlandse gedistilleerdindustrie.
De van ongerechtigheden ontdane kruiden werden fijngestampt en 24 uur lang getrokken in een alcohol van 85%. Voor de beste kwaliteiten werd wijnalcohol uit de Midi aangevoerd terwijl suikerbietenalcohol uit Noord-Frankrijk voor de mindere kwaliteiten werd gebruikt. Men gebruikte op stoom functionerende ketels voor een rustige distillatie van dit kruidenmengsel tot uiteindelijk een kleurloze alcohol met een percentage van 95% tot 97% bereikt wordt. [b]Dit noemde men de 'absinthe blanche' en om daar 'absinthe verte' van te maken, had men een speciaal apparaat ontwikkeld, de 'colorateur' genaamd.
Voor deze kleuring gebruikte men gemalen eikenschors, melisse, hysop en vooral kleine alsem. Het geheel liet men samen met de blanke absint in de 'colorateur' trekken die tot een graad of zestig werd verhit, dit voor het verkrijgen van de beroemde groene zweem.[/b] Deze is te danken aan de chlorofyl in de planten maar stabiliseert zich pas bij een sterkte tussen de 60% en 72%. Soms voegt men aan het eindproduct nog aluin toe. Vervolgens werd het geheel met water afgeslapt tot de gewenste sterkte.
Om de kwaliteit nog te verbeteren werd het gedistilleerd soms tot vijf jaar op grote foudres gelagerd. Daar dit een grote investering vergde ging men op zoek naar snellere methodes tot veroudering. Die werden o.a. gevonden in het blootstellen aan zon- en elektrisch licht en het onder druk toevoegen van zuurstof *). Distilleerderijen die regelmatig grote hoeveelheden moesten produceren gebruikten beide methodes.
Behalve de hiervoor genoemde klassering gebaseerd op de alcoholsterkte deelde men de absint ook in naar de kwaliteit van het kruidenmengsel. De beste kwaliteiten werden 'suisses' genoemd en vaak nog onderverdeeld naar de plaats van herkomst, Pontarlier, Montpellier en Lyon. Vervolgens kende men 'fines', 'demi-fines' en 'absinthes ordinaires'. Deze laatste categorie was nauwelijks bekend in Parijs en andere grote steden, daar dronk men voornamelijk de 'Absinthe Suisse'.

[b]POPULARITEIT[/b]

Een van de vereisten om populariteit te vergaren is dat een drank een meerwaarde moet hebben....

Bron & Vervolg zijn [b]hier[/b] te vinden.
En tevens informatie over: Aalbessen, Aardappels, Aardbeien, etc.

Helfrich (12/28/07 om 22:01:21):

Dat zei ik toch? Die alsemwortels moet je distilleren om je drankje te laten hallucineren. Ik had laatst een goed gesprek met een fles absint en die vond dat ook.

Zenzero (12/29/07 om 00:34:59):

Tja, als jij het zegt, dan geloof ik het meteen...










(Eenzaamheid doet rare dingen met de mens, kijk maar naar van Gogh)

Helfrich (12/29/07 om 01:57:32):

Meerzaamheid doet nog veel raardere dingen met de mens. Veelzaamheid is doorgaans schadelijk voor de gezondheid en heeft, zoals de geschiedenis laat zien, veelal dodelijke gevolgen. Veelzaamheid kan een langzame, pijnlijke dood veroorzaken, maar vermindert wonderbaarlijk genoeg de vruchtbaarheid zelden.

Helfrich (12/29/07 om 02:02:13):

Overigens ben ik de komende tijd wat minder aangelijnd, waarschijnlijk, want de Duitse aanlijnaanbieder wacht op de bank, de bank wacht op de gemeente K en de gemeente K wacht op de gemeente N. Helaas, de gemeente N is Nederlandse overheid, dus die laat graag lang, zeer lang en als het even kan nog langer op zich wachten.

Zenzero (12/29/07 om 03:52:41):

Helfrich schreef:

Meerzaamheid doet nog veel raardere dingen met de mens. Veelzaamheid is doorgaans schadelijk voor de gezondheid en heeft, zoals de geschiedenis laat zien, veelal dodelijke gevolgen. Veelzaamheid kan een langzame, pijnlijke dood veroorzaken, maar vermindert wonderbaarlijk genoeg de vruchtbaarheid zelden.

Helfrich (12/31/07 om 09:03:37):

Ah, de tweezaamheid. Die loopt meestal heel slecht af. Ik ken een aantal uitzonderlijke gevallen waarin het min of meer goed gaat, maar ik kan me zo slecht in de betrokkenen verplaatsen dat ik die beker maar aan me voorbij laat gaan.

Algemene absintdiscussie